Vrijdag 3 april 2015

Na bijna 12 uur slapen is er weer een nieuwe dag aangebroken.
Op naar de douche en het ontbijt.
Wat ga ik doen vandaag, het strand is zeker een optie, lekker verder lezen in mijn boek bevalt me prima.
Had Iris ook beloofd nog voor de sieraden van Boeddha to Boeddha te kijken.
Terug in mijn kamer mijn tas gepakt zodat ik klaar ben om naar het strand te gaan, mocht ik niet op pad gaan vandaag, hoef ik niet meer terug om spullen te pakken.
Op straat een chauffeur gevonden die weet waar ik heen kan gaan om de fabriek van Boeddha to Boeddha te vinden.
Zijn naam is Ketut Arka, een aardige man, die iets weg heeft van een Indiaan.
Hij beloofd me het zilver te laten zien maar ook de stoffen fabriek waar ze mooie schilderingen maken op bijvoorbeeld de sarong, deze metode heet batik.

Batikwerk

De handgemaakte batik tulis is een eeuwenoud ambachtswerk. De techniek van het batikken ontstond in de 14e -, 15e eeuw. De batiktechniek = het drukken op stof werkt volgens een heel eenvoudig principe: op de delen die niet gekleurd mogen worden, wordt een laag was aangebracht. Als de was is opgedroogd, wordt het doek ondergedompeld in verf. Het is een simpel proces waar heel veel keuren aan te pas komen. Hoe meer kleuren er verwerkt worden in de batik, hoe ingewikkelder het proces is. De motieven worden bij serieproductie aangebracht met een cap, een cap is een rubberen stempel die in vloeibare was wordt gedompeld. Door de snelle druk kan de voorkant van het doek feller gekleurd zijn dan de achterkant. Men maakt in Indonesië overal batik, men verwerkt het in het maken van kledij, sarongs tafelkleden, servetten, gordijnen, dassen, handtassen en zelfs op hun sandalen.

Mooi om te zien hoe de mannen en vrouwen dit met de hand zo verfijnd kunnen maken.
Daarna op naar een zilver fabriek, hier maken ze met de hand de mooiste dingen, maar of alles hand gemaakt is weet ik niet.
Aan de ene kant zie je dat ze het maken, maar de oplagen waarmee er zilver verkocht word zegt mij, dat er ook machinaal gewerkt moet worden.
Het verfijnde handwerk is zo tijd rovend.
Terug in de taxi gaan we binnenland in van Butubulan, een mooie afgelegen weg met lokale huisjes, omringt door mooie tropische bomen, wat een rust heerst hier.
Ben benieuwd naar de fabriek, ik wist inmiddels dat het bij een woonhuis was, we rijden dan ook het erf op van een huisje, ziet er mooi en verzorgt uit.
Stappen uit en Ketut, loopt me voor de tuin in naar een werkplaatsje waar zo'n 6 mensen aan het werk zijn.
Ze maken van alles, maar niets lijkt op iets wat met Boeddha to boeddha te maken heeft.
Ze zijn vooral bezig met de ringen die hier erg gelieft zijn, waarop een grote gekleurde steen prijkt.
Ook mooi maar dat is niet wat ik zoek.
Daar wat rond te hebben gekeken kom je in een grote winkel met vele sieraden.
Van heel fijn tot grove sierden, met of zonder gekleurde stenen enz.
En idd in een hoek van de winkel liggen de dingen die ik zoek, maar het logo wat er op hoort te staan is niet te vinden.
Nu blijkt dat ze hier een soort van stans hebben die het er zo voor je opzet.
Is dit echt of is het nep, dat het zilver is geloof ik ergens wel.
Maar echt, echt...?
Hoorde mensen al zeggen dat het zo groen kan worden.
De armband die Iris wil heb ik gevonden, koste daar 90 euro, in Nederland 509.
Wel heel veel verschil.
Besloten niets te kopen, op naar Ketut die buiten op me wacht.
Ook een bijzonder verhaal wat hij vertelde, hij is papa van 2 kinderen en zijn vrouw is 3 maanden geleden plotseling overleden op vrij jonge leeftijd, heb met hem te doen.
Terug naar Sanur, waar hij me afzet bij het strand zodat ik bij Bennos op mijn bedje verder kan lezen in mijn boek wat bijna uit is.
Ketut gaat naar huis, vandaag is het volle maan en om 2 uur begint in traditionele kleding bij hem thuis de ceremonie daarvoor.
Om half 6 wat gegeten, had inmiddels wel trek gekregen, om daarna nog te kunnen kijken naar de volle maan, wat aan de zee een mooi schouwspel is.
Wandelend naar het hotel, een koude douche, de airco en contact via Skijpe met Nederland, want dat mis ik toch wel, contact met mensen daar die me lief zijn.